Een blog met Orang-oetans. Foto’s die ik vorige week in de Apenheul maakte. Orang-oetans zijn niet mijn favoriete primaat. Ze zijn wel aandoenlijk, maar ook wel een beetje bizar met hun lange armen. Aan de andere kant zijn die armen natuurlijk bedoeld om boven in de bomen te leven. Daar zijn ze sterk en behendig. Hun onbeholpenheid komt waarschijnlijk omdat we ze in dierentuinen vooral op de grond zien. Daar horen ze gewoon niet.
Wat ik altijd zie als ik weer eens portretten maak is dat ze zulke vriendelijke gezichten hebben. Ik heb ook bewondering voor de zorgzaamheid die ze hebben naar elkaar toe. En natuurlijk zijn ze erg intelligent.
In de Apenheul zou ik ze graag meer ruimte geven. Het binnenverblijf vind ik donker en lelijk. Het dubbele glas is hopeloos voor het fotograferen. Dat kan anders, zie ik in andere dierentuinen. Het lijkt heel negatief, maar ik vind de Apenheul fantastisch! De apen hebben veel ruimte om een bijna natuurlijk leven te hebben. Als ik naar de Orang-oetans, krijg ik dat gevoel minder, maar ik kan het helemaal mis hebben.
2 Responses
toch weer mooie portretten hoor, een van je sterke kanten , Top!
Dankjewel! 🙂