Als je portretten maakt van dieren dan is het allerbelangrijkste dat de ogen scherp zijn. Een foto kan nog zo scherp zijn, als de ogen er niet goed op staan, heb je nooit een sprekende foto. Bij het nabewerken van foto’s mag je die ogen best meer benadrukken. Meer highlights en contrast bijvoorbeeld. Het moet wel natuurlijk blijven. Tegen de grens aan zitten is prima.
Waarom al dit “gezeur” over de ogen in een portret? Hier om: Ogen zijn de spiegel van de ziel
Hier onder deel ik foto’s die ik heb gemaakt in de Apenheul. Drie heb ik gisteren gemaakt, anderen al langer geleden. Veel plezier!
Vandaag was de laatste dag van een heerlijk lang weekend. Tijd om dierentuinen te bezoeken en foto’s te bewerken. In september ben ik in 3 dierentuinen geweest en ze zijn alle 3 vertegenwoordigd hier onder. Als je me langer volgt, dan weet je dat ik van monochrome houd. Vaak zijn het dierenportretten op een zwarte ondergrond. Low-key foto’s. Meer recent heb ik ook high-key ontdekt. En voor bepaalde foto’s vind ik dat heel mooi. Ze neigen dan vaak tot minimalisme. Dat pas goed bij de sfeer vind ik. Hier onder 7 foto’s die ik dit weekend heb bewerkt.
3 weken gelden deelde ik een post met high-key jachtluipaarden. In dat blog kwam de bewerking niet echt aan de orde. Daarom dus nu wel.
Nieuwe post met oude foto’s. Nou ja, ze zijn niet allemaal oud. Sommigen zijn van 2020, maar het gaat terug naar 2016. Nieuwe edits en foto’s die nog niet eerder op het internet zijn gedeeld.
Grote katten zijn een van mijn favoriete onderwerpen om te fotograferen. Deze zijn genomen in 3 verschillende dierentuinen; Naturzoo Rheine en Allwetterzoo in Duitsland en Ouwehands dierenpark hier in Rhenen Nederland.
Het goede nieuws op dit moment is dat de dierentuinen in Nederland ook weer open gaan. In Duitsland zijn ze al eerder open gegaan, maar Duitsland inreizen gaat nog niet echt. Nu komt het dilemma: Ik wil er dolgraag weer heen om te fotograferen, maar ik heb ook zorgen om corona. Vooral om de ziekte over te brengen naar familieleden die in de hoog risico groep vallen. Ik moet er nog maar eens over nadenken.
Primaten, roofvogels en grote katten zijn mijn favoriete onderwerpen om te fotograferen. Daarnaast houd ik eigenlijk van de hele natuur en alle dieren. Omdat ik tot een paar maanden geleden eigenlijk vooral portretten maakte, heb ik er veel van grote katten. Drie van onderstaande foto’s publiceer ik voor het eerst. De andere drie zijn al eens in kleur gedeeld. Het zijn wel nieuwe bewerkingen. Ik heb mijn oude liefde voor monochrome uit de kast gehaald en los gelaten op leeuwen, tijgers, etc.
Door corona heb ik alle tijd om in de archieven te duiken. Er is nog veel meer. Wordt vervolgd 🙂
Meer vergeten foto’s. Ik heb veel foto’s bewerkt die ik in 2018 en 2019 heb gemaakt. Ik maak altijd veel foto’s, maar deel ze niet altijd. De corona lockdown is een geweldig moment om terug te gaan en ze nu te bewerken. Ik realiseer me dat het allemaal portretten zijn. De foto’s zijn allemaal van voor het moment dat ik bewegende dieren en dieren in hun omgeving begon te fotograferen. Ik hoop dat snel weer op te pakken.
Ik deel een reeks primaten gemaakt in 3 verschillende dierentuinen.
Nog een bericht met oude foto’s. Ik heb in februari voor het laatst een dierentuin bezocht. Het duurt waarschijnlijk even voordat we er weer heen kunnen. Ik heb mijn oudere foto’s bekeken. Ik maak er altijd veel van, maar deel ze zeker niet allemaal. Soms zijn ze niet zoals ik ze had bedoeld, of heb ik niet genoeg tijd. Ik heb nu ongeveer veertig oudere foto’s bewerkt van 2018 tot 2019.
Een aantal willekeurige dierenfoto’s delen. Veel plezier!
Lippenbeer – Sloth bear (Naturzoo Rheine)
Mara – Patagonian mara (Dierenpark Amersfoort)
Eland antilope – Elantilope (Allwetter Zoo)
Sitatunga kalf – Sitatunga calf (Naturzoo Rheine)
Aziatische olifant – Asian elephant (Zoo Planckendael)
Berberapen zijn makaken die je tegenkomt op de rots van Gibraltar, maar ook in heel veel dierentuinen. Als ze jong zijn, zijn het kleine rimpelige opaatjes met grote flaporen. Wel heel grappig en aandoenlijk. Dan worden het ravottende kleine pubers, die wilde spelletjes doen. Op mooie zomerdagen spelen ze graag in het water. Een prachtig gezicht. Volwassenen zijn een stuk rustiger. Je ziet ze vaak genieten van de zon en elkaar vlooien boven op een rots.
Ik heb ze in de afgelopen jaren vaak gefotografeerd. Ook in 2019 maakte ik aardig wat foto’s. Daarom deze post. De eerste vier foto’s zijn genomen in de Apenheul en de laatste in Naturzoo Rheine in Duitsland. Twee dierentuinen die ik een aanrader vind voor iedereen die van apen houdt en de dieren graag ziet met heel veel vrijheid en ruimte. Perfect voor fotografie!
Voor de derde keer op pad geweest met mijn nieuwe zoomlens, de Tamron SP 150-600mm. En nu begin ik de smaak te pakken te krijgen. Dit keer, in Naturzoo in Rheine, heb ik lekker gefotografeerd. Eindelijk kon ik de foto’s maken, waarvoor ik voorheen zoom tekort kwam. Bijvoorbeeld bij de tijgers in deze dierentuin. En vandaag werkten ze ook nog eens lekker mee. Genieten!
Ik til me nog wel steeds een breuk aan de camera met lens. Ik moet spierballen kweken en/of iets anders verzinnen. Dat is nog puzzelen.
In Rheine hebben ze 5 prachtige Sumatraanse tijgers. Vader, moeder en 3 welpen die dit jaar geboren zijn. Twee dames en een heer. Het kleine is er nu wel af, maar wat zijn ze mooi. Op dit moment kun je aan de grote zien wie moeder, zoon en dochters zijn. Maar op de foto’s heb ik gezien dat je het ook aan de tekening van de strepen kunt zien. Op de foto zie je nu eenmaal niet hoe groot ze zijn.
Dit is moeder Naga, ze mist een stukje uit haar oor. Een prachtige stoere tijger.
Sumatraanse tijger – Sumatran tiger
Dit zijn de dochters Zuma en Tipah. Ze trekken vaak samen op en spelen samen. Om de verschillen te zien kijk ik vooral naar de tekening boven het rechter oog (voor de kijker links).
Vorige week heb ik een bezoek gebracht aan Naturzoo Rheine. Een heerlijke dierentuin. Niet zo groot, maar wel veel mooie dieren die je van dichtbij kunt zien. De dieren hebben veel ruimte. Fijne plek om te fotograferen. Het was een fijne dag, maar er was ook een treurig moment.
Het treurige moment was de aanblik van een gelada met een dode baby. In Rheine is een grote groep gelada’s. Er zijn heel veel jongen die spelen en ravotten. Prachtig!
Tussen al dat moois een moeder met een dood jong. Wat triest. Ze hield zich wat afzijdig van de andere apen. Alleen een jonge aap, ik denk een ouder jong van deze moeder, bleef af en toe wat bij haar zitten. Ze was druk bezig het dode jong te verzorgen (vlooien), pakte het op en ging iets verder op weer verder met de verzorging. Ze hield steeds contact met de kleine. Na een tijdje zat ze helemaal alleen.
GeladaGelada
Om de moeder heen gaat het leven verder, zoals het altijd gaat. Andere leden van de groep zaten fijn bij elkaar te knuffelen, keuvelen en te vlooien. Gelada’s communiceren veel, met geluiden en heel uitgebreid met het gezicht.
Gelada
De jongen ravotten op de rotsen. Het zijn goede klimmers. Ze springen van steen naar steen. Je houdt je hart vast, maar het gaat steeds goed.
Gelada
Ook de kleintjes voeren “gesprekken” met elkaar.
Gelada
Vader eet gras. Gelada’s zijn de enige apen soort die zich met gras voeden. Het lijkt of hij lacht, maar de gelaatsuitdrukkingen van apen zijn niet gelijk aan die van ons.
Gelada
Er wordt zelfs gewerkt aan nieuwe baby’s.
Gelada
Ondertussen zit moeder alleen met haar dode kind.
Gelada
Waarom grijpen de verzorgers niet in zou je kunnen vragen? Men grijpt niet in, omdat dit in de vrije natuur ook zo gaat. Een moeder draagt een dode baby vaak meerdere dagen met zich mee. De dierentuin gunt deze moeder de tijd om te rouwen en afscheid nemen. Pas als ze er voor kiest om het kleintje achter te laten, zal men het dode jong weghalen.
Ook in dit voorbeeld blijkt weer dat dieren gevoel hebben. Dat ze verlies en verdriet kennen. Mensen die zeggen dat dieren het toch niet snappen en niets voelen hoeven daar bij mij niet mee aan te komen. Kijk naar de foto’s en zie het zelf.
