De afgelopen week zag ik tijdens de pauze wandeling dat er bij de Drostenkamp vijvers heel veel ganzen zijn, met heel veel kuikens. Dan moet ik daar natuurlijk naar toe op mijn vrije dag.
Het eerste dat opvalt dan er heel veel ganzen zijn, veel meer dan andere jaren. Het lijkt er op dat de ganzen die vorig jaar geboren zijn allemaal terug zijn gekomen. Er zijn groepen met vrijgezelle ganzen.
Zoals ieder jaar zijn er weer nijlganzen. Wat opvalt is dat er nog geen kuikens zijn. Andere jaren waren zij de eerste met een gezin.
En natuurlijk zijn er eenden, maar eendenkuikens heb ik ook nog niet gezien.
Grauwe ganzen gezinnen zijn er genoeg, met kuikens van een dag oud tot kuikens die al veren krijgen. Een paar grauwe ganzen zijn niet raszuiver. Dit zijn nakomelingen van een witte huisgans die een paar seizoenen een gezinnetje heeft groot gebracht. Vader grauwe gans was altijd buiten beeld. Moeder deed alles alleen. Haar kinderen hebben nu zelf kuikens.
Om de ganzen te lokken heb ik brood meegebracht. Een paar stukjes in het water, en daar komen ze …
Blauwe ogen en meer wit dan een grauwe gans hoort te hebben. Het kan niet missen. Witte ganzen bloed š
Het brood is heel welkom. Ook op het gras komen de ganzen naar me toe. Pa en ma laten wel weten dat ik niet aan de kids mag komen. Kop laag bij de grond en blazen!
Voor het eerst is er dit jaar ook een compleet witte ganzen gezin. Beide ouders zijn wit en blazen ook naar mij en de ander ganzen. Blijf uit de buurt!
Wat opvalt is dat de kuikens van de huisganzen niet geel zijn. Waarschijnlijk zitten er grauwe ganzen in de voorouders.
De kuikens zijn niet bang. De grootsten komen heel dicht bij. EĆ©n eet uit mijn hand. Wat een schatjes!
Honderden foto’s heb ik gemaakt. Zittend op de grond tussen heel veel ganzenkinderen. Zo lief!
Mooi om te zien hoe ze op onderzoek uitgaan en proeven aan alle groen.
Alles onder toezicht van twee oplettende ouders. Ze zijn er druk mee. Een gezin had 16 kuikens. Pfffff! Ik vind een tweeling al veel š
