Prachtig weer, maar voor mij wel te warm. Dan ga ik over naar een tropen rooster. Vroeg op en een siësta. Vandaag betekende dat een brug tot brug wandeling om 7 uur ’s morgens. Heerlijk! Rust, natuur, koel, genieten. De brug tot brug is voor mij, van de Derksbrug naar de Mensinkbrug en terug aan de andere kant.
Ik was nog maar net op pad en toen zag ik de libelle. Een libelle die hing te drogen na de laatste vervelling. Heel nieuw, licht groen en kwetsbaar. Ik heb er wel drie kwartier op de grond gezeten. Natuurlijk maakte ik foto’s en video’s.
Een van de eerste foto’s. De vleugels zijn nog wat rimpelig en het lijf sterk gebogen.
Tijdens het drogen blijft de libelle zich vast houden aan de huls van zijn vorige editie om te komen naar een vernieuwde editie van zich zelf. Metamorfose, wat mij betreft een van de wonderen van de natuur.
Drie kwartier later zijn de vleugels al gestrekt en het lijf veel rechter. De definitieve kleur ontstaat pas later. Ik heb daarom weet ik niet zeker welke soort dit is. Het wemelde van de oeverlibellen, mogelijk is dit er ook een.
Een foto met mijn Samsung Galaxy 7. Toch mooi dat je foto’s kunt maken met zo veel detail met een smartphone.
Korte video met beelden van de libelle.
Ik hoopte dat hij snel zou opdrogen, maar na even Googlen op mijn mobiel wist ik dat het uren kon duren. Daarom ben ik maar verder gegaan met mijn wandeling, maar ik nam het trekpondje zodat ik op de terugweg weer langs de libelle zou komen. En ja, ik vond hem terug. Maar ik was net iets te laat. Juist op dat moment vloog hij weg, geen foto ….
Of mogelijk was ik precies op tijd. Een nieuw klein wonder van de natuur. Op tijd om te zien hoe het de weide wereld in vloog. Een nieuw begin.
Dit is zijn thuis.
