Categorie: Primaten

Eindelijk is het zo ver, we mogen weer naar dierentuinen in Nederland en nu ook naar Duitsland. Maar na een half jaar blijf ik voorlopig in Nederland. Inmiddels heb ik al volop genoten. Onder anderen 2 keer in de Apenheul.

Voor de hele covid geschiedenis had ik het plan opgevat op anders te gaan fotograferen. Niet meer alleen portretten, maar ook het hele dier. Ook interactie, actie en de omgeving waar hij is. Dat heb ik nu weer opgepakt. Het komt al iets naar voren in de foto’s die ik nu deel. Ik zal wel altijd in blijven zoomen op de prachtige gezichten. Maar er is zo veel meer te zien.

De Apenheul is prachtig groen, fris groen. Veel hoog gras. De gorilla’s hebben een mooi gebied. Maar soms is het wel wat lastig om de hoofdattractie in beeld te krijgen. Kiango, het lichtpuntje dat in februari werd geboren in de Apenheul. De 50ste gorillababy geboren in het jaar dat de Apenheul 50 jaar bestaat. Hoe bijzonder dat! Zo aandoenlijk dat kleintje dat heel liefdevol verzorgd wordt door moeder Gyasi. Ik heb anderhalve geheugenkaart vol geschoten. Ik deel een kleine selectie van dit prachtige duo:  Gyasi en baby Kiango

Kiango

Deze foto’s werden hier genomen:

Zaterdag ben ik dit jaar voor het laatst naar de Apenheul geweest. Ik had geluk met het weer. Een middag droog en een zonnetje was genoeg. Geniet van het park in herfstkleuren. “Aapjes kijken” weer. Het was leuk.

Ik ben blij dat ik ben gegaan. Wie weet of de dierentuinen vanwege corona weer moeten sluiten. In Duitsland zijn alle dierentuinen de hele maand november gesloten. Duimen dat het niet nodig is.

Er waren veel apen binnen. Er was maar één gorilla bij het voeren. Ik heb een paar mooie plaatjes kunnen schieten. Zie hiervoor ook mijn vorige blog.

Deze foto’s werden hier genomen:

Het leuke van een abonnement op een dierentuin is dat je er gewoon heen gaat. Zeker als het niet ver weg is. Een bezoek aan de Apenheul is bij mooi weer mogelijk. Ik heb genoten van het weer, de wandeling en de dieren.

Ik heb niet veel goede foto’s gemaakt. Maar dat maakt niet uit. Er zijn er altijd een paar. In feite levert een middag fotograferen meestal maar een of twee “perfecte” foto’s op als je geluk hebt. Ik bedoel foto’s die zijn zoals je ze bedoeld had. Dan ben ik tevreden. Perfect is een beetje een raar woord voor mij. Ik heb in mijn leven nog nooit een perfecte foto gemaakt. Daarom blijf ik het proberen

Mijn favoriete foto van dit bezoek is de jonge Hanuman langoer.

Deze foto’s werden hier genomen: