De laatste week van mijn vakantie heb ik genoten van een bezoek aan de Apenheul. Het weer was perfect! Niet te veel zon en niet te warm. Achteraf gezien was het een dag waarop alles lukte. Ik zie dat pas als ik thuis ben helaas. Mijn voorkeursoog waar ik mee door de zoeker kijk, laat me nog steeds in de steek. Ik zie er maar 65% mee. Het is iets waar geen bril voor is en het is geen staar. Er is wel een kans dat het vanzelf over gaat, maar dat kan lang duren. Na maanden zie ik nog geen verbetering. Mogelijk moet ik de risicovolle operatie wel laten doen. Nu kan ik alleen automatisch scherpstellen fotograferen en thuis kijken of het is gelukt.
Maar goed. Dit keer was ik blij met het resultaat. Van dit bezoek deelde ik al de Keizertamarins. Het gezinnetje met de tweeling. Nu deel ik close-up portretten die ik die dag maakte.
Veel plezier!
Bao Bao, GorillaRoodbuikmaki – Red-bellied lemurRode brulaap – Red howlerNemsi, GorillaBerberaap – Barbary macaqueWitgezichtsaki – White-faced sakiMFugaji, GorillaRode vari – Red ruffed lemur
Een dagje Apenheul vandaag. Het was heerlijk. Perfect weer en de apen werkten mee. Ik kwam vanmiddag laat thuis met heel veel foto’s. Ik zag het jongste aapje. Een enkele uren oude rode brulaap. En ik zag de kleinste aapjes. Tenminste, ik denk wel dat ze de kleinsten zijn. Ondanks dat ze al 4 weken oud zijn.
Wat zijn ze leuk! Zulke lieve gezichtjes. En moeder keizertamarin voedt ze op naar zelfstandige aapjes. De tweeling werd zonder pardon van de rug verwijderd. Ze konden dan zelf klimmen, terwijl moeder wat tijd voor zichzelf nam. Nu heb ik zelf een tweeling. Ik weet dat dat heel vermoeiend kan zijn 😉 Maar met vier weken kon ik ze nog niet achter laten en zeggen: zoek het nu zelf maar even uit. 😂
De communicatie van tamarins bestaat uit heel hoog piepen. Ook de kleintjes doen dat. Het geluid dat het aapje op de tweede foto maakte, kon ik niet horen. Te hoog neem ik aan. Maar vrij vertaald riep het denk ik zoiets als “Mama!”
Keizertamarins komen uit de oerwouden van Zuid Amerika. De lichaamslengte is 23 tot 26 cm, de staartlengte 39 tot 42 cm en het gewicht 450 gram. Volwassen zijn ze maar heel klein, Dan kun je wel ongeveer bedenken hoe klein deze ukkepukjes zijn.
De titel en onderstaande tekst komen rechtstreeks uit chat.openai. Weer een experiment met AI, wel gevolgd door 6 portretten die ik woensdag in de Apenheul maakte. De tekst is niet helemaal mijn stijl, maar best leerzaam 😉
De Apenheul is een uniek dierenpark waar je apen van dichtbij kunt ervaren. Het vastleggen van apenportretten in de Apenheul is een uitdagende en fascinerende taak. Hier zijn enkele tips om prachtige apenportretten te maken.
Verken de natuurlijke omgeving van de apen. De Apenheul biedt een weelderige habitat met bomen, takken en klimmogelijkheden. Zoek naar interessante composities waarbij de apen worden omringd door de natuurlijke elementen.
Kies het juiste moment om te fotograferen. Apen kunnen speels zijn, maar er zijn ook rustigere momenten. Vroege ochtenden en late namiddagen zijn ideaal wanneer de apen kalmer zijn en het licht warm. Deze momenten bieden een uitstekende gelegenheid voor intieme portretten.
Richt je op de expressieve gezichten van de apen. Leg de focus op hun ogen, neus en mond om hun unieke kenmerken vast te leggen. Maak close-up portretten waarin de details duidelijk naar voren komen en de persoonlijkheid van de aap tot leven komt.
Wees geduldig en observeer. Apen zijn nieuwsgierig en hun gedrag kan onvoorspelbaar zijn. Neem de tijd om te observeren hoe ze zich gedragen en met elkaar omgaan. Zo kun je het perfecte moment vastleggen waarin de aap zich op een natuurlijke manier presenteert.
Respecteer de apen en hun ruimte. Blijf op veilige afstand en gebruik een telelens om close-ups te maken zonder ze te storen. Volg ook de richtlijnen van de Apenheul en respecteer eventuele regels met betrekking tot fotografie.
Met deze tips kun je betoverende apenportretten creëren in de Apenheul. Geniet van het observeren van deze prachtige dieren en leg hun unieke karakter vast met je camera.
Foto’s van Kiango. Kiango is geboren in maart 2021. Hij is nu 2. Helaas is zijn moeder Gyasi vorig jaar juli overleden. Een heel triest verhaal natuurlijk. Een gorilla heeft veel langer een moeder nodig. Gelukkig heeft Nemsi (Kiango’s tante) de zorg overgenomen. Met extra eten van de verzorgers en de liefdevolle verzorging van Nemsi en de groep gaat het heel goed met Kiango.
Foto’s die ik heb gemaakt op 3 april 2023
KiangoPleegmoeder Nemsi an Kiango – Fostermom Nemsi and KiangoKiangoKiangoOma Mandji en Kiango – Grandma Mandji en KinagoKiango
Vakantie en te warm om veel te doen. Dus aan de slag met oudere foto’s. Ik blijf het leuk vinden om foto’s een zwarte achtergrond te geven. Op wit heb ik ook wel eens geprobeerd, maar zwart vind ik toch mooier.
Daarom hier een selectie van foto’s met dieren op zwart.
Gisteren ben ik weer in de Apenheul geweest. Zoals altijd was het weer heerlijk. Door de jaren heen heb ik er duizenden foto’s gemaakt. Ook in het stukje Madagascar dat er is. Het stukje met diverse soorten halfapen; sifaka, maki’s vari’s etc. Mooie dieren!
Wat mij betreft, zijn de prachtige ogen het meest opvallend. Om een mooi portret te maken, zijn scherpe ogen altijd het belangrijkst. Dan heb je hier een mooie uitdaging. Ik deel hier een aantal foto’s die ik de laatste jaren heb genomen in de Apenheul. Inclusief een foto van een jonge rode brulaap 😊
Gisteren was het weer perfect voor een dagje Apenheul, dus daar ben ik geweest. Het was er heerlijk. Niet te warm, niet te druk mooi licht, perfect! Ik ben thuis gekomen met heel veel foto’s. En dit keer ook met foto’s van roodkruinmangabeys. Deze soort heb ik niet eerder goed gefotografeerd. Het licht was altijd moeilijk, maar nu …
Over de roodkruinmangabey De roodkruinmangabeys is danken hun naam aan de kleur van de bovenkant van hun hoofd, die is rood. Verder hebben ze opvallend witte oogleden en zijkanten van het gezicht, een zwart gezicht met prachtige bruine ogen.ze leven in leven in West- en Centraal Afrika in groepen van 10 à 20 dieren.
In het wild worden roodkruinmangabeys bedreigd. Hun leefgebied verdwijnt door boskap. Ook wordt er op de roodkuruinmangabeys gejaagd. Gelukkig zijn er verschillende beschermde nationale parken waar ze nog leven.
Apenheul is onderdeel van het Europese fokprogramma (EEP) voor roodkruinmangabeys. Door samen te werken met andere internationale dierentuinen, houdt men een genetisch gezonde en demografisch stabiele populatie van deze soort in dierentuinen in stand die als reservepopulatie dient.
Weer eens een selectie van oude foto’s. Dit keer aapjes met kleine lieve gezichtjes. Ik ben al een week ziek. Had met al dat mooie weer al graag op pad willen gaan om te fotograferen. Maar het mag niet zo zijn. Om toch iets te doen heb ik enkele foto’s bewerkt.
Maandag middag was ik kort naar de Apenheul. Nog heel even genieten van het mooie weer. Voor mij is Kiango echt de “hoofdattractie” van de Apeheul. Voor zover je dat kunt zeggen over zo’n schattige kleine hummel. Het is zo’n prachtig gezicht om te zien hoe de kleine zich ontwikkelt.
Het ene moment is hij schattig, dan weer heel ondernemend en ook wel heel stoer. De houding is prachtig. De laatste foto laat Vader Bao Bao en zoon Kinago zien. Zo’n enorm verschil in grote. Kiango moet nog heel veel groeien. Wedden dat dat veel snel gaat. Hij is vast zo weer groot.
